Go back
Die diepe ademhaling die je bij een slapende baby ziet, is voor ons als volwassenen meestal niet vanzelfsprekend meer. Veel van ons zijn in de loop der jaren oppervlakkiger gaan ademen; we zijn geleidelijk aan steeds meer door onze mond gaan inademen en hebben een zogeheten thoracale ademhaling ontwikkeld. De oorzaak hiervoor ligt onder andere bij omgevingsstressoren, zoals temperatuur, vervuiling, lawaai en de stress van ons dagelijks leven. Ook culturele verwachtingen zijn van invloed. Denk aan de wens om een platte buik te hebben en je buik in te houden; dit zorgt, bewust of onbewust, voor spanning in bepaalde spieren die een diepe ademhaling belemmert.
Een cyclus van stress
Als je oppervlakkig ademhaalt, bevindt je lichaam zich in een cyclische staat van stress. De stress die je ervaart zorgt ervoor dat je oppervlakkig gaat ademhalen, en die oppervlakkige ademhaling veroorzaakt meer stress. Dit activeert het sympathische zenuwstelsel, het deel van het autonome zenuwstelsel dat je activiteiten en responsen regelt. Een oppervlakkige ademhaling zorgt ervoor dat stress een gewoonte wordt voor je lichaam. Je hebt dan in feite chronische stress.
De gevolgen van een oppervlakkige ademhaling
Langdurig oppervlakkig ademhalen kan ernstige gevolgen hebben voor onze gezondheid. De chronische stress die geassocieerd wordt met oppervlakkig ademhalen resulteert in minder lymfocyten (een type witte bloedcellen die helpt het lichaam te beschermen tegen het binnendringen van organismen). Ook de hoeveelheid proteïnen die andere immuuncellen ‘waarschuwen’ gaat omlaag. Daardoor is je lichaam vatbaarder voor ziektes, kunnen bestaande medische problemen verergeren en duurt het langer voordat je geneest. Ook kan een oppervlakkige ademhaling leiden tot vermoeidheid, een droge mond en paniekaanvallen. Het kan luchtwegproblemen verergeren en een voorbode zijn van hart- en vaatziekten.
Maar dat is nog niet alles. Bij een oppervlakkige ademhaling adem je in feite met je borst. Daarbij gebruik je de spieren in je schouders, hals en borst om je longen met lucht te vullen. Dit kan resulteren in nekklachten en hoofdpijn. Ook heb je op deze manier sneller de neiging om in te zakken; je schouders vallen naar voren en je ontwikkelt een verkeerde houding.
De voordelen van middenrifademhaling
Middenrifademhaling kan je bloeddruk en hartslag verlagen, helpt je spieren ontspannen, reduceert stress en geeft je meer energie. Het helpt je ook om te aarden en beter om te gaan met je emoties en gevoelens. En voor het geval je nog niet overtuigd bent van het feit dat een middenrifademhaling beter is voor je: een studie heeft een direct verband aangetoond tussen nasaal ademhalen en cognitieve functies. Tijdens een serie van experimenten bleek dat mensen eerder geneigd waren om zich een object te herinneren en sneller angstige gezichten konden identificeren wanneer ze door hun neus inademden. Het verbeterde geheugen en emotionele beoordelingsvermogen verdween op het moment dat ze door hun mond gingen ademen.
Terug naar hoe je ademhaalde als baby
Je kunt jezelf weer aanleren om adem te halen hoe je dat deed toen je nog een baby was. Dit is een kwestie van jezelf meer bewust worden van je ademhaling en veel oefenen. Dit kun je doen door op je rug te gaan liggen, met één hand op je buik en je andere hand op je borst. Adem diep in door je neus terwijl je je buik zo ver mogelijk naar buiten druk. De hand op je buik zal omhooggaan, terwijl de hand op je borst stil blijft liggen. Wanneer je uitademt, zal je voelen dat je buik weer omlaag gaat. Je borstkas en je schouders moeten ontspannen en stil blijven liggen. Probeer dit ook toe te passen bij meditatieoefeningen.
